وقتي افكار عمومي جامعه از بروز اتفاقاتي مثل حمله تروريستي ملتهب است و اخبار راست و دروغ و شايعه، بي‌وقفه منتشر و دست‌به‌دست مي‌شوند، بي‌پناه‌ترين و آسيب‌پذيرترين افراد، كودكان هستند.
آنها هر چند ممكن است درك صحيحي از چگونگي و علت اقدامات تروريستي نداشته باشند اما بسيار زودتر از بزرگسالان در برابر جو رواني ايجاد و منتقل شده پيرامون حادثه، واكنش نشان مي‌دهند. پژوهش‌ها مي‌گويد كودكان تا يك‌سال پس از حملات تروريستي، تحت تاثير اضطراب ناشي از آن هستند.
براي كنترل ترس و جلوگيري از آسيب‌هاي پس از اضطراب حادثه در كودكان، بيش از هر چيز لازم است تا با آنها درباره حادثه گفت‌وگو كنيم. واقعيت را برايشان شرح دهيم و اين اطمينان را به آنها بدهيم كه هرچند مردم بي‌گناه زيادي به‌دليل حملات تروريستي در جهان آسيب مي‌بينند اما اكنون حادثه تمام شده و دليلي براي نگراني و ترس وجود ندارد. نيروهاي امنيتي و پليس كارشان را خوب انجام مي‌دهند و مكان‌هاي عمومي مثل سابق امن و بي‌خطر هستند.
از رسانه‌ها در حضور كودكان كنترل شده استفاده كنيم و در جمع‌هاي خانوادگي و مهماني‌‌هاي فاميلي اجازه ندهيم بحث و تحليل‌هاي گروهي پيرامون شايعات شكل بگيرد.
تا آنجا كه امكان دارد آنها را تنها در خانه نگذاريم و به ياد داشته باشيم مرز بين واقعيت و خيال در كودكان بسيار نامرئي است، به همين خاطر به پرسش‌هايشان درباره حوادث تروريستي پاسخ صحيح بدهيم.
افزايش پذيرش در كودكان
وقتي كودك نسبت به انجام كاري احساس منفي دارد، به هيچ عنوان مايل به پذيرش پيشنهادات شما نيست.
اگر ميخواهيد فرزندتان از پيشنهادات شما استقبال كند، ابتدا بايد احترام زيادي به احساسات منفي او نشان دهيد. حس منفي كودك را درك كنيد و با جملاتي نشان دهيد كه شايد حق با او است.
اجبار، فاصله بين كودك و مادر را زياد ميكند. براي افزايش پذيرش كودك پيشنهاداتتان را وسعت بدهيد و گزينه ها را متنوع كنيد.
مثال:
اگر كودكتان دوست ندارد دارويي بدمزه را بخورد، به او بگوييد:
" مي فهمم كه چقدر از طعم اين دارو متنفري."
كودك با خود مي گويد:
" مامان منو درك ميكنه".
حالا كودك از لحاظ روحي، آمادگي پذيرش كلمات شما را دارد:
1️- ميخواي اونو يواش يواش بخوري؟
2️- ميخواي چشماتو ببندي و بخوري؟
3️- ميخواي با يه قاشق بزرگ بخوري يا كوچيك؟
4️- ميخواي دماغتو بگيري و بخوري؟