دانستنیهای آنفولانزا

            در ابتدای فصل سرما قرار داریم و با سردتر شدن هوا طی روزها و هفته های آینده احتمال ابتلا به بیماری های شایع و عود کننده این فصل از جمله گلودرد، سرماخوردگی، آنفلوآنزا، آسم بیشتر خواهد شد . آنفولانزا با سرماخوردگی تفاوت دارد، به طور معمول نشانه‌های آنفولانزا شدید‌تر است و بیمار اغلب نسبت به سرماخوردگی زمان بیش‌تری از کار و مدرسه باز می‌ماند. 

علت سرما خوردگی و آنفولانزا چیست؟

بیش از دویست نوع ویروس مختلف می توانند سرما خوردگی ایجاد کنند.  در مورد آنفلوانزا عموما دو نوع ویروس آنفولانزا،  A  و B ، باعث بروز این بیماری در انسان می‌شوند. به طور معمول نوع A عامل همه‌گیری سالانه‌ای است که رخ می‌دهد. این ویروس‌ها پیوسته تغییر می‌کنند و زیرنوع‌ها یا سوش‌هایی را تولید می‌کنند که با ویروس اولی تفاوت دارند اما برخی از ویژگی‌های آن را حفظ کرده‌اند. سوش‌های ویروس آنفولانزا که باعث آنفولانزا می‌شوند ممکن است از سالی به سال دیگر تفاوت داشته باشد. همین مطلب یعنی انواع کم ویروسهایی که باعث آنفولانزا می شوند باعث شده واکسن هایی تهیه شود که به پیشگیری از آنفولانزا کمک می کنند. اما در مورد سرما خوردگی ساختن واکسن به دلیل تعداد زیاد ویروسها میسر نیست.

تفاوت سرما خوردگی با آنفولانزا

سرما خوردگی و آنفولانزا علائمی مشابه دارند. سرما خوردگی معمولا خفیف تر است در حالی که آنفولانزا علائم شدید تری دارد. سرما خوردگی معمولا علاوه بر احساس خستگی با عطسه، سرفه و آبریزش بینی همراه است. ممکن است همراه تب نبوده یا تب پایین وجود داشته باشد. هچنین ممکن است کوفتگی عضلانی یا سوزش گلو، اشک ریزش وسر درد هم دیده شود. آنفولانزا  معمولا به طور ناگهانی شروع شده و بسیار آزار دهنده است. بیماراحساس ضعف و خستگی می کندو تب دارد. علائـــم دیگر شامل سرفه های خشک، آبریزش از بینی، لرز، درد عضلانی، سر درد شدید، درد چشم وگلو درد  ممکن است دیده شود. مدت زمان بیشتری طول می کشد تا آنفولانزا کاملا خوب شود اما در سرما خوردگی این مدت کوتاه تر است. اگرچه مردم اغلب واژه‌ی آنفولانزا را برای هر نوع بیماری به کار می‌برند که نشانه‌هایی مانند آنفولانزا دارد، لیکن آن یک بیماری ویروسی مجزا با نشانه‌های ویژه‌ی خود است و به‌طور معمول در زمان‌های ویژه‌ای از سال، پایان پاییز و طی زمستان، رخ می‌دهد.

آنفولانزا چگونه تشخیص داده می‌شود؟

متخصصان بهداشت به طور معمول آنفولانزا را از روی نشانه‌های آن تشخیص می‌دهند، به‌ویژه اگر موردهای مشابه زیادی از بیماری در جامعه دیده شود و مرکز بهداشت منطقه شیوع بیماری را تایید کرده باشد. به طور معمول به آزمون‌های مرسوم از افرادی که نشانه‌های شاخص آنفولانزا را دارند، نیازی نیست. به‌ندرت، با آزمون نمونه‌ی خون یا مایع بینی یا گلو، ویروس آنفولانزا را شناسایی می‌کنند

آنفولانزا چگونه درمان می‌شود؟

مراقبت و استراحت در خانه مهمترین چیزی است که برای تسکین نشانه‌های آنفولانزا نیاز هست. مصرف آنتی بیوتیک در بسیاری از موارد ابتلا به این بیماری اصلا ضرورتی ندارد، باوجود این، در برخی موارد و فقط به تشخیص و دستور  پزشک،  داروهای ضد ویروس برای کاهش مدت زمان بیماری و شدت نشانه‌ها نیز تجویز می گردد. این داروها به‌ویژه برای افراد مسن و کسانی که خطر شدت گرفتن پیامدهای بیماری در آنان بالاست، مفید هستند. مصرف این داروها را طی دو روز پس از بروز نخستین نشانه‌ها باید آغاز کرد.

آیا ازبروز آنفولانزا می‌توان پیش‌گیری کرد؟

یش‌تر مردم بدون مشکل جدی از این بیماری رهایی می‌یابند. این بیماری تنها برای تعدادی از افراد جامعه پرعارضه تر است، وزارت بهداشت هرگز واکسیناسیون همگانی را برای آنفلوآنزا توصیه نمی کند. رعایت نکات بهداشت فردی مهمترین راه پیشگیری از بیماری است. شستشوی مرتب دستها با آب و صابون برای پیشگیری از آنفلوآنزا بسیار ضروری است، همچنین رعایت آداب تنفسی یعنی استفاده از دستمال در هنگام عطسه و سرفه و قرار دادن دستمال در کیسه پلاستیکی و سپس قرار دادن آن در سطل زباله اهمیت فوق العاده زیادی در پیشگیری از بیماری دارد.

رعایت فاصله حداقل یک متری با بیمار مبتلا به شدت توصیه می گردد و فرد مبتلا باید به اندازه کافی استراحت نماید، بنابراین از حضور در مدرسه یا محل کار تا زمانی که پزشک اجازه نداه است باید اکیدا خوددای شود. ضمنا لازم است افراد مبتلا به بیماری یا مشکوک به بیماری از بوسیدن و دست دادن با یکدیگر جدا خودداری کنند، از هرگونه خود درمانی خودداری نموده و به پزشک مراجعه نمایند.

 چه گروه هایی در معرض خطر بالای این بیماری هستند؟

افراد بالاتر از شصت و پنج سال، کودکان زیر پنج سال، مبتلایان به بیماری های قلبی و ریوی مزمن، خانم های باردار، مبتلایان به سرطان که تحت درمان هستند، مبتلایان به بیماری دیابت و نارسایی کلیه و کسانی که به هر دلیلی دچار نقص سیستم ایمنی هستند از جمله افراد در معرض خطر هستند که بیماری آنفلوآنزا در این افراد عارضه شدیدتری دارد و اگر بیماری به موقع  و به درستی تحت درمان نگیرد، ممکنست حتی منجر به مرگ شود.

در چه کسانی تزریق واکسن بر حسب نظر پزشک معالج توصیه می شود؟

استفاده از واکسن به افراد در معرض خطر بیماری شدید آنفلوانزا مانند:  افراد بالای شصت و پنج سال، افراد مقیم در آسایشگاه‌ها و اماکن نگهداری بیماران مزمن، بالغین و کودکان دارای بیماری مزمن ریوی و قلبی عروقی از قبیل آسم، بالغین و کودکان دارای بیماری‌هایی از قبیل بیماری‌های مزمن متابولیکی، نارسائی کلیوی هموگلوبینو پاتی‌ها، ضعف سیستم ایمنی- کودکان شش تا بیست و سه ماه، افرادی که به مدت طولانی تحت آسپرین درمانی بوده‌اند، زنانی که در فصول مختلف مستعد عفونت با ویروس آنفلوانزا در سه ماهه دوم و سوم حاملگی خواهند بود و همچنین افرادی که در معرض تماس بیماری آنفلوانزا قرار دارند از قبیل شاغلین در مراکز ارائه کننده خدمات بهداشتی- درمانی، شاغلین در اورژانس‌ها، شاغلین در مراکز گردشگری، پرسنل ارائه دهنده خدمات شهری (متوفیات- دفع زباله‌های عفونی) و کارکنان مرغداری‌ها (کارکنانی که در قسمت‌های ذبح و تکه نمودن و پرکندن و دفع اجساد مرغ‌ها فعالیت داشته‌اند) محدود می گردد.